Bundan 3 yıl önce saçlarım da saçlarım diye yaygara koparan ben değilmişim gibi az önce saçlarımı kazıtıp, attım. O dönemde kanser tanısı almak mı daha zor? Yoksa Saçlarını kaybetmek mi deselerdi saçlarım derdim. Dökülmeye başladığı o gece o kadar çok ağlamıştım ki sabah kendimi aynada gördüğümde tanıyamadım. Demek ki daha önce hiç bu kadar çok … Okumaya devam et İNSANI BİR CÜMLE YIKAR! BİR CÜMLE İYİLEŞTİREBİLİR!
Etiket: kanser
YELDA YÜKSEL Gerçek dostlar sen ağlarken gülemezler!
Şahsen tanımadığım ancak şahsen tanıdığım çoğu insandan daha çok sevdiğim instagram karakterleri var. Benim için Yelda da böyle biriydi. Dünyadaki son gününde biraz onu anlatmak istiyorum. Bir gün bile ağlamamış ve başına geleni sükunetle karşılamış bir insandı. Dostlarına teşekkür için çektiği ve benim bin beşyüz defa izlediğim videoda dahi gülüyor "Ne yapayım ben böyle biriyim. … Okumaya devam et YELDA YÜKSEL Gerçek dostlar sen ağlarken gülemezler!
YAŞAMADAN ÖLÜYORUZ
Dün onlarca kez girdiğim mr'ı gerçek anlamda hiç deneyimlemediğimi fark ettim. İçimden bir ses "hadi gözlerini aç ve bu kapalı kutunun içini yaşa" dedi. Neyse ki bir çılgınlık yapmadan iç sesimi susturabildim.Şimdi bana benim gibi klostrofobik biri için "içeride olmak nasıl bir his?" diye soracak olsalar anlatamayacağım. Çünkü bilmiyorum. Öyle zannediyorum ki, hayatı da böyle … Okumaya devam et YAŞAMADAN ÖLÜYORUZ
Dünyanın en iyi komutanı
Bakın ne anlatacağım. Geçen yıl rutin kontroller için yine hastanedeydim. Florance Nightingale Hastanesi Radyoloji Uzmanı Soheil Sabet, söze yapmam gerekenlerle başladı. "Doğru sonuç için nefesini tutmalısın, tutamayacağın yerde hemen bırak ve yeniden derin bir nefes al!" dedi. "Peki" dedim başladık. Benim derin nefes almamla birlikte doktorum da tek tek tüm iç organlarımı tarayarak geri … Okumaya devam et Dünyanın en iyi komutanı
GEÇER GEÇİYOR
Laptopumu oğluma hediye ettiğimden beri pek elime alamıyorum. Dün bir şey ararken kemoterapi döneminde yazdığım yüzlerce yazıdan birini açıp okudum. O gün hiç geçmeyecekmiş gibi gelen günleri bugün hiç yaşamamışım gibi hissediyorum. Ne çabuk unutuyoruz. Daha fenası ne çabuk normalleştiriyoruz her şeyi... Şöyle yazmışım; Fark ettim de doktorumla yaptığım görüşmeler, hep aynı soru etrafında dönüp … Okumaya devam et GEÇER GEÇİYOR
Kanser tedavisinde kaçınılmaz son; lenf ödem
Geçen hafta hastane çıkışı kendime bir geçmiş olsun çiçeği almak için Migros'a girdim. Baktım herkes yardım etmek için etrafımda fır dönüyor... Eşyalarımı taşırken, ödeme yaparken, aldıklarımı poşetlerken çok sevecen bakan gözlerle karşılaştım. Bu zarafetten öyle hoşlandım ki, İlgiye ihtiyaç duyduğum zamanlarda kolumu bacağımı sarıp, dışarı mı çıksam? diye düşünmedim diyemem.Oysa şu 2 yıldır yaşadıklarımın yanında … Okumaya devam et Kanser tedavisinde kaçınılmaz son; lenf ödem
Kanser olmak kimin imtihanıydı?
Geçen sene bu zamanlar kafamda tek tel saçım yoktu, keldim! Tedavi bitiminden bir ay sonra "Hey merhaba, ben geldim!" demeye başladılar. Önceleri bildiğiniz bonus kafaydım. Hem kıvırcık hem de havalıydılar. O dönemde aynadaki aksimle karşılaştığımda evde bir yabancı ile karşılaşmışım gibi bir şaşkınlık yaşıyordum.🤣 Kendim kendime öyle yabancı geliyordu ki, sorsalar gördüğüm insanın ben olmadığına … Okumaya devam et Kanser olmak kimin imtihanıydı?
ARTIK BEN DEME ZAMANI
Dün yine hastanedeydim. Son iki yılımın bilmem kaçıncı "mr"ını çekildim. Biliyorsunuz! Kapalı, karanlık, sıkışık alanlarda korkuyorum ben. Her ne kadar bu benim hayatımın rutini haline gelse de henüz bu durumla barışamadım. Bu konuyla alakalı ilk tanı aldığım zamanlarda yaptığım şeyler aklıma geldikçe gülüyorum. Eskiden bir insanın kanser olduğunu anlatacaksam arkasına "ölmek üzereymiş" eklerdim. Çünkü kanser ölmek … Okumaya devam et ARTIK BEN DEME ZAMANI
BİR BEN Mİ BECEREMİYORUM ?
Negatif insanlardan çekmedim Polyannacılardan çektiğim kadar... Siz; "Bir ben mi beceremiyorum?" hissi nasıldır? Bilir misiniz? Özellikle ilk tanı aldığım zamanları düşününce diyebileceğim tek şey; çok zor günlerdi, hala çok zor! Sanki kanser mutluluk veren bir şeymiş gibi bakıyorum; herkes şükür halinde, güçlü ve mutlu, kanserle barışık ve hastalığını hayatına entegre edebilmiş durumda... Bu inanılması güç … Okumaya devam et BİR BEN Mİ BECEREMİYORUM ?
Herkes Kendi Kapısının Önünü Süpürse Dünya Mükemmel Bir Yer Olur!
2 yıl kadar önce Emir'i okula kendim bıraktığım dönemlerde bir üst sınıfta okuyan başka bir Emir'i tanıma fırsatım oldu. Her sabah aynı saatlerde okula giriş yapıyorduk. Servisten inip; kalabalığı büyük bir öfkeyle yarıyor, önüne gelene vuruyor, itiyor, merdivendeki çocukları çantalarından tutup; aşağı doğru çekiştiriyordu. Hayır yani çocuklardan biri düşse felç kalmayacağını kimse garanti edemez. Öyle … Okumaya devam et Herkes Kendi Kapısının Önünü Süpürse Dünya Mükemmel Bir Yer Olur!
