Sanırım koca yaz boyunca balkonda yaptığımız ikinci kahvaltı bu. Çünkü sıcak, çünkü balkona kim taşıyacak?.. Çünkü üşengeçlik…Yemek yemeyi çok erken saatte terkettiğimden midir? bilinmez ama kahvaltıya dün yemediğim haşlanmış mısırı, yaprak sarmayı ve semiz salatasını da ekledim. Sanki başka öğün yok.
Öğle öğününde de kahvaltı yaparız gayri.
Allahım bu nasıl bir psikolojiyse artık insan hiçbir şeye doyamayacağım sanıyor. Yaşlı insanların tez canlı olması da hep bu yüzden. Daha kırkımda seksen yaşındaki bir teyzenin psikolojisini yaşıyorum.
Bu koşturmaca, bu her güne bir plan yapmalar filan hep bu yüzden.
Kendime sürekli tekrarlıyorum; “Gece ağrıdan zor uyuyorsun otursana oturduğun yerde!” ama yok dinletemiyorum.
Maazallah yapmadığım bir şey filan kalır,
üzülmeyeyim sonra
Çünkü şair haklı; “yarın muamma, bugünü dolu dolu yaşa.”
